“Nee, daar zijn wij niet van.”
Als communicatieadviseur zit ik nogal eens aan tafel bij collega’s die ‘iets’ willen bereiken in de organisatie. De vraag is heel vaak: hoe of wat moet ik communiceren over mijn project/thema? Mijn antwoord is veelal: betrek vooral collega’s die een belangrijke rol hebben en collega’s die ‘getroffen’ worden door de consequenties van je project. Gevolg: een goed gesprek over processen én over mensen. En dan ik tevreden weer terug naar mijn eigen afdeling. Meestal dan…
‘Zien doet volgen’, ‘practice what you preach’, mooie zinsnedes die wij nogal eens uitspreken in zo’n gesprek. Maar doen we dat, als communicatieprofessionals, zelf eigenlijk wel, collega’s betrekken? Het valt mij – en steeds meer anderen met mij – op, dat we veel op ons eigen communicatie-eilandje zitten. En we hebben nogal wat van die eilandjes in TU Delft land: extern, intern, (social) media, webcare, webredactie, studentenvoorlichting, events, een team per faculteit en adviseurs per dienst. Zet je deze eilandengroep op een kaart, dan kun je tussen sommige eilanden al mooie bruggen of vaarroutes zien, maar nog te vaak staan de eilanden los van elkaar. En als je het mij vraagt is dat een gemiste kans, ook al is het te verklaren.
Die eilandjes zijn er niet voor niets, want; ‘bij ons werkt dat niet zoals bij jullie’ en ‘wij hebben andere prioriteiten’ of ‘dat staat bij ons helemaal niet op de agenda’ en (even wat zelfreflectie :)): ‘nee, daar zijn wij bij IC niet van’. Herkenbaar? En natuurlijk, deze antwoorden zijn nog waar ook. Zo weten ‘wij’ van interne communicatie heel goed hoe we intro’s moeten schrijven die de kern raken, getraind als we zijn door het jarenlange nieuwsbrieven schrijven. En je zult niet bij ons aankloppen als je een mooi onderzoek (inter)nationaal in de schijnwerpers wilt zetten.
Iedereen dus zijn eigen expertise, helemaal prima. Maar werkt het ook niet zo met expertises, dat die elkaar juist moeten versterken en dat eigenlijk iedereen uiteindelijk dezelfde prioriteit heeft; namelijk de TU Delft sterk houden en tegelijk verder brengen. Ik weet het, dat klinkt romantisch en idealistisch. Zeker voor mij als oer realist. Maar iets meer samenwerking – en misschien nog belangrijker; samenhang – zou wel fijn zijn. Zeker in een wereld waarin grenzen tussen intern en extern vervagen en ook de roep binnen de TU Delft is om meer ‘interfacultair’ en ‘multidisciplinair’ te denken.
Ik ben er van overtuigd dat we door meer samen te werken en delen, uiteindelijk effectiever én beter zijn in ons werk. Niet meer als solist iets oppakken wat 10 anderen voor je al gedaan hebben of waar 3 anderen ook mee bezig zijn. Niet uren op zoek zijn naar een antwoord, terwijl 10 collega’s het antwoord paraat hebben. Scheelt je veel tijd die je weer aan je klanten kunt besteden. Dus gooi het, waar het even kan, open en vertel waar je mee bezig bent, ook de lastigere kwesties, en sta vervolgens open voor de meningen en invalshoeken van anderen.
Dit pleidooi is mijn motivatie achter de introductie van Slack binnen Communication: een teamcommunicatie tool om mee samen te werken. Afgelopen dinsdag organiseerden we daarvoor een eerste interactieve, leuke sessie en de resultaten zijn – om mijn collega Roy – te quoten: ‘Hopeful’ :). Daarover in een volgende blog meer!
Recente reacties